Ach, en dan is de vakantie alweer voorbij. Gek dat je er ver van te voren naar uitkijkt. Je telt de weken en de dagen af. En dan, in een poep en een zucht is het weer voorbij.
En nu alweer de derde week aan het werk. Ja hoor, ik moest even kijken hoelang geleden de vakantie was.
Gek he? Je hikt tegen het einde aan, en uiteindelijk na een uurtje op het werk weet je al niet meer dat je weg bent geweest.
Voor de kleine Koenemannen was het spannend. Onze oudste alweer naar klas 2 van het voortgezet onderwijs. Niet meer de kleinste, en toch weer allemaal nieuwe dingen te ontdekken.
Onze ieniemienie is nu brugpieper in de stad...met de bus..helemaal alleen zonder vriendjes en vriendinnetjes.
Ook zij beginnen nu hun weg te vinden in het nieuwe schooljaar en de nieuwe school of klas.
Wat altijd heel apart is, de vakantie is voorbij en BAM! Meteen ook weer alle avonden vol met verplichtingen, vergaderingen, bijeenkomsten enzovoort. Net of iedereen wacht op de magische woorden; we kunnen weer!
Toch heb ik moeite om mijn draai te vinden. Ik heb heerlijk genoten van mijn vakantie en het niets doen. Lekker doen wat ik wil (oké, ook soms wat de Koenemannen willen) en geen gedoe. Neus in een boek en letters vreten..Zalig!!
En nu? Nu heb ik het gevoel dat ik zelf weinig te kiezen heb. Ik ga mee met het programma van het gezin, doe mijn ding, maak een planning (en laat die weer vallen). Een groot gedeelte van mijn vrije tijd gaat op aan mijn werk. En ik vind mijn werk heel erg leuk, maar toch...je brengt stiekem heel wat uren door achter je bureau.
De avonden en weekenden zitten vol met alle andere dingen die moeten....en dan heb ik nog vanalles wat ik van mezelf moet. Niemand anders zal zich daarmee bemoeien maar ik heb er zelf last van.
Ik moet het opgeruimd hebben, ik moet alles schoon hebben, ik moet de was gedaan hebben...ik moet gezellig, leuk aardig en lief zijn.
En laten we eerlijk zijn, ik moet helemaal niets. Allemaal dingen die ik mezelf opleg, omdat ik denk dat anderen het van mij verwachten. En op het moment dat het allemaal niet zo loopt als ik graag zou zien, dan heb ik daar last van en niet die anderen.
Het wordt tijd dat ik dat eens anders aan ga pakken. Ik leef maar een keer! Dus de tijd dat ik thuis ben moet (nee sorry, wil, of zal) ik beter besteden aan dingen die ik wil en waarvan ik blij word.
Al word ik ook heel blij van een schoon opgeruimd huis en schone was.
Dus niet altijd meegaan als een mak schaap met wat anderen verwachten (of wat ik denk dat anderen verwachten) maar misschien eens eigenwijs de andere kant opgaan. Ook daar is veel moois te ontdekken.
De foto is trouwens genomen op onze vakantie. De herder had zijn kudde behoorlijk onder controle, op een paar schapen na. Die waren lekker aan het grazen op een ander gedeelte. En ze luisterden lekker niet.
Mooi om te zien. Na een hoop gefluit, werk van de honden een diepe zucht en de schapen persoonlijk verzoeken om verder te gaan. Wat ze uiteindelijk toch deden, maar wel een half uurtje later.
En nu ga ik stoppen, want ik moet naar bed! (voor de lieve vrede, anders ben ik morgen niet de liefste ...
Groet Heidi
