Jeetje, ik bloos!
Afgelopen week kon ik toch bijna niet zitten! Er stak vanalles uit mijn ko...achterste!! Veren...veren...veren..
Wat een leuke reacties op mijn eerste blog. Dat had ik eigenlijk niet verwacht..alhoewel..nou ja...vooruit een beetje dan...
Maar echt niet in deze mate. Ik stond versteld van het aantal mensen dat de moeite heeft genomen om door te klikken naar mijn blog. En ook om te reageren via facebook, app of de blog zelf.
Dat maakt het super leuk. Al is de blog allereerst bedoeld voor mijn eigen plezier (ik vind het gewoon leuk om te neuzelen over niks), het geeft wel voldoening dat mensen hem lezen en het nog leuk vinden ook.
Dat gevoel heb ik een keer eerder ook heel sterk gehad. Degenen die mij in het wild kennen, weten dat ik notenkrakers verzamel. Tenminste vroeger. Toen was de jacht volop geopend op de meest mooie, aparte, lelijke, goedkope en dure notenkrakers. Vooral in kersttijd was het hoogseizoen...heerlijk! Alle kerst- en rommelmarkten in Duitsland afstruinen.
Uiteindelijk had ik er behoorlijk wat (maar 300), die her en der stonden uitgestald.
En toen....toen kwamen er 2 Koenemannen bij...de ruimte werd beperkter en ingenomen door belangrijkere zaken zoals boxen, speelhoekjes, eetstoelen enz. De Curverkisten deden hun intrede in huize Koenen en de notenkrakers vertrokken stilletjes naar de zolder.
Alleen, ik wilde graag een keer rond Kerst een tentoonstelling geven, maar ik had er de ruimte thuis niet voor.
Uiteindelijk is de tentoonstelling er gekomen, in de voormalige zaal van Wallaria. Er waren nog enkele mensen uit Well bij die zelf mooie dingen maken. (Ik koop ze alleen!) Ik zou al blij zijn geweest als er 5 mensen waren komen kijken maar uiteindelijk hebben we verdeeld over 2 dagen een paar honderd belangstellenden gehad. En dat was leuk! Dat er zoveel mensen plezier hebben en zich verbazen over iets wat je zelf zo mooi vindt. (Al heeft de helft van de bezoekers misschien de kans gegrepen om te spieken in de zaal waarin ze zoveel lief en leed hebben beleefd.)
He, nou hebben we het erover en dan denk ik weer....dat zou ik toch nog eens moeten doen..mijn notenkrakers uitpakken..bekijken...genieten...en misschien wel weer tentoonstellen...wie weet!!
Ach...ik leef van dromen....mijn fantasie maakt overuren...ik zie het al weer helemaal voor me...de wereld ligt voor me open...
En dan....ach...dromen zijn leuk....ik moet er iets mee doen!! Actie!! Niet dat ik later in het bejaardenhuis in de recreatieruimte moet zeggen...jaaaaa..vroeger....toen wilde ik dat allemaal.Zo wil ik dan ook weer niet eindigen.
Ik moet stoppen...een schrift pakken en mijn dromen opschrijven! Dat ik ze in de hectiek van alledag niet durf te vergeten...en dan ACTIE!
Lieve groet,
Heidi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten