Dit weekend was een leuk weekend! Zaterdag was wat rommelen in en om huis...lekker genieten van de vrije dag.
Op zondag ging ik meehelpen bij de dorpsbrunch in Wellerlooi. Van te voren had ik natuurlijk niet al te veel zin, want hé, dit gaat wel van mijn eigen tijd af. En de 2 Koenemannen deden mee aan de junior Wellympics, wat ik dan zou missen.
Toch dan wel weer raar als je erover nadenkt. Ik ben een Lotse, geboren en getogen op de Hamert met uitzicht op de mooie "bergen"zoals wij ze noemden, vol met heide. (En ja, daar ben ik naar vernoemd!)
Inmiddels woon ik alweer verschillende jaren in Well. Nog een paar jaar en ik woon net zo lang in Well (en hopenlijk nog langer!!) dan ik ooit in Wellerlooi heb gewoond.
Het is maar een kilometer of 8 uit elkaar, en toch was het een hele cultuurshock toen ik naar Well ging. Wellerlooi en Well lijken in eerste instantie op elkaar, en toch zijn ze zo verschillend. De mensen zijn in beide dorpen vriendelijk, belangstellend (of nieuwsgierig als je het zo wilt noemen) en uiteraard zijn er in beide dorpen een aantal portretten die eruit springen.
Het heeft toch enkele jaren geduurd voordat ik in Well begon in te burgeren, en mijn draai ging vinden. (En dan moet je nagaan dat ik in Well familie had, het dialect spreek en ook de straten en bedrijven kende).
Nog enkele jaren later ging ik Well steeds meer waarderen, en verdween de Kuluut een beetje naar de achtergrond...
En nu? Nu kan ik volmondig zeggen dat ik een Maasjoerts ben, en ik houd van Well, het mooie dorp, het kasteel, het Reindersmeer en ik houd van de mensen die Well tot Well maken!
En nu, ik kom zelden meer in de Loi. Mijn ouderlijk huis is niet meer ons huis. Het is een prachtige plek geworden, waar 2 mensen hun droom leven volgens mij. En dat doen ze mooi en goed! Als ik dat zie dan zie ik op wat een mooie unieke plek ik opgegroeid ben op de Hamert.
Ik herinner me heus ook nog wel dat het zo afgelegen was, allejezus donker, het waaide er altijd en het was erg ver fietsen naar een winkel of wat dan ook...dus fijn dat zij er wonen i.p.v. wij!
Als ik in Wellerlooi ben, heb ik toch een beetje een warm gevoel in mijn buik, een soort thuis maar dan anders. De Loi waar ik thuis was, bestaat niet meer....het is met de tijd meegegaan (gelukkig maar).
Afijn, die brunch....tja, en dan wordt voor mij een van de grote verschillen tussen de Loi en Well duidelijk. 135 deelnemers hadden een leuke ochtend, met frühshoppen erbij...
Sommige dingen gaan in de Loi net iets gemakkelijker, iets relaxter en meer vanzelfsprekend dan in Well..en waar dat dan aan ligt? De mensen in de Loi zijn aardig, maar die in Well ook!
De mensen in de Loi doen hun best, maar die in Well ook!
Het mooie was dat het merendeel 50+ was, dus dit waren de mensen uit mijn jeugd.Leuk om weer oude vertrouwde gezichten te zien en mensen te spreken die je allang niet meer gezien hebt. Genieten!
Daarna gesjoemeld met de eindtijd van mijn hulpinzet, zodat ik nog snel naar het optreden van de Drumstix kon kijken bij de Wellympics. Keimooi! Ik hou van dat cluppie slagwerkers en ik ben zo trots op wat ze gedaan hebben sinds september...dat wordt nog heel bijzonder in de toekomst.
Meteen maar gekeken naar het concert van de Harmonie van Well. En ja, ook dat was mooi. Ik ben geen muziekkenner maar knap hoor.
Het leukste was wel dat we nu aan de zijkant zaten en dus de dirigent van opzij zagen. Normaal zie je alleen de achterkant.
Nou, ik kan het iedereen aanbevelen. Op een gegeven moment werd ik helemaal meegezogen in het verhaal van Geert, zijn mimiek en bewegingen. De muziek op de achtergrond onderstreepte het verhaal dat zich afspeelde voor mijn neus en in mijn hoofd.
En zo knap dat iedereen weet wat hij bedoelt, en wanneer ze in actie moeten komen...maar ja, daarvoor is de repetitie natuurlijk. Ik gun iedereen zo'n uitzicht op de dirigent!
Al met al een mooie dag in de twee dorpen die me dierbaar zijn...
Lieve groet uit Well!
Heidi
